(D. ŠTIFANIĆ)
Kultura, povijest, bogata baština, nasljeđe iz raznih epoha, arhitektonskih stilova, pravaca i drugo vidljivi su u našem tritisućljetnom gradu na svakom koraku, posebice u užoj gradskoj jezgri. Grad koji obilaze turisti iz cijeloga svijeta, sa svih kontinenata.
S jedne strane je to kulturno bogatstvo. S druge strane, sve je prazniji centar. Glavne žile kucavice jednoga grada gotovo pa prazne, zimi tu nema ni breka, zatvaraju se prodavaonice, obrti, svi žele put velikih trgovačkih centara nadajući se tamo boljem uspjehu i zaradi.
Potom, maknuvši se iz centra, naselja, od kojih su neka poput malih gradova unutar grada, do onih koji su samo spavaonice. Uz sva turistička naselja i objekte, važan dio grada su i vrtovi, od onih većih obradivih površina pa sve do manjih, skrivenih vrtova, malenih zelenih oaza na raznim gradskim lokacijama, od starogradske jezgre pa sve do "elitnih" kvartova.
I upravo sve te različitosti čine bit jednoga grada, njegovo bogatstvo, identitet, specifičnost, od bogatih (pra)povijesnih slojeva, kultura, sugestivne arhitekture, pa sve do ruralnih oaza kao riznice vitamina.
Rijetko koji grad ima tolike kontraste koji su, izuzev mrtve starogradske jezgre i nedostatak života u žilama kucavicama, pravo bogatstvo. A upravo bi te posebnosti trebalo isticati, njegovati, grad gdje se nespojivo spaja.